2 cool 4 school

Wiecie jaka jest odległość z Polski do Belgii? Niezawodny "Google Maps" podpowiada mi, że z mojego rodzinnego Poznania, do Brukseli jest nieco ponad 1000 km. To dużo, czy nie? Możecie sami to ocenić, ale jak na wymianę międzykulturową, to naprawdę blisko. No właśnie, odległość niewielka, ale już widać wiele różnic. Różne są zwyczaje, w systemie szkolnictwa, w jedzeniu... W tym poście chciałabym Wam przedstawić wszystko to , co przykuło moją uwagę w Belgijskiej szkole. Czym różni się typowy dzień w belgijskiej szkole od dnia w polskiej? Czytajcie!

1.Podręczniki - No właśnie, jakie podręczniki?! W Belgii bardzo mało używa się podręczników i zeszytów. Większość nauczycieli rozdaje uczniom kopie ksero z obowiązującym w danym momencie materiałem, które uczniowie wpinają do segregatorów wraz z napisanymi przez siebie notatkami. Kiedy po raz pierwszy przyszłam na lekcje z zeszytem formatu A5, nauczyciel zapytał mnie, dlaczego piszę na takiej "dziwnej" kartce...                                                                                              Który z tych systemów jest lepszy? Z jednej strony, w Belgii trzeba zabierać ze sobą tylko obowiązujący materiał, dzięki czemu nie jest się skazanym na odwieczny ból pleców , ale z drugiej strony, kartkę dużo łatwiej jest zgubić lub wydrzeć przypadkowo z segregatora...                                              

2"Bic"- jest to francuska marka papiernicza, chyba najbardziej znana ze swojego modelu długopisu, który jest czterokolorowy(Nie, nie zapłacili mi za rekaemę) Tutaj 80% uczniów (i nauczycieli) używa dokładnie takiego samego długopisu.                                                                                                                                               Na początku roku bardzo przykuło to moją uwagę. W Polsce zawsze każdy ma długopis z zupełnie innej parafii, poczynając od luksusowych "Parkerów", kończąc na tych, które dostajemy gratis od operatora komórkowego. Tutaj praktycznie wszyscy korzystają z taniego ,ale porządnego "Bica". Słowo "Bic" stało się na tyle popularne, że znalazło się w słownikach i funkcjonuje w języku francuskim na tej samej zasadzie, co słowo "adidas" w języku polskim. Wywodzi się od nazwy marki, ale stało się a tyle popularne, że dziś używane jest oficjalnie, jako słowo opisujące obuwie sportowe.

3.Matura- a  właściwie, to jej brak. W Belgii nie ma matury.  Zamiast tego istnieją egzaminy semestralne. Co roku (przez 6 lat liceum) uczniowie podchodzą do egzaminów świątecznych (pisemnie) i do egzaminów końcowych (pisemnie oraz ustnie).                                                            System ten podoba mi się o tyle, że nauczyciele nie muszą wywierać takiego nacisku na "uczenie się pod klucz" maturalny. Dzięki temu jest więcej swobody w systemie nauki.  Ja np. mam dwie obowiązkowe lektury do przeczytania na język angielski (oczywiście w oryginale). Do tego muszę napisać swoją refleksję na ich temat. Wyobrażacie sobie coś takiego w Polsce?! Ja ani trochę, w końcu na maturze nie będzie powieści do przeczytania...

4. Przerwa śniadaniowa -  Dziesięć minut na zjedzenie kanapki z serem? Nie w Belgii. W każdej szkole równo w południe rozpoczyna się trwająca pięćdziesiąt minut przerwa na lunch. Uczniowie mogą zabrać swój prowiant z domu lub kupić kanapki, albo ciepły posiłek na miejscu. Jak dla mnie bomba.

5. Telefon komórkowy w szkole -   Kiedy pierwszy raz weszłam do mojej, belgijskiej szkoły i wyciągnęłam telefon w celu sprawdzenia godziny, w ciągu kilku sekund zostałam otoczona uczniami, ostrzegającymi mnie przed nauczycielem, który w każdej chwili mógł nadejść. Wtedy nie zrozumiałam o co im chodzi. "I co z tego"? - odpowiadałam wszystkim.                                       Niestety, ale używanie telefonów w szkole jest całkowicie zabronione, nawet w czasie godzinnej przerwy na lunch.  Jeśli tylko dyżurny nauczyciel zauważy, że uczeń korzysta z komórki, aparat zostaje natychmiast skonfiskowany...

6.Brak zegarów w szkołach - kolejnym i ostatnim już aspektem, który zdziwił mnie z belgijskiej szkole był brak zegarów w klasach i na korytarzach. Jak już wcześniej wspomniałam, telefonów używać nie wolno, nawet w celu sprawdzenia godziny, dlatego większość uczniów ma swój, tradycyjny zegarek.  Rada numer jeden - jeśli jedziesz na wymianę do Belgii, to nie zapomnij zabrać zegarka!

Podobało się Wam? Chcecie więcej porównawczych postów tego typu? Czekam na komentarze!

Do you know how far Poland is from Belgium? Thanks to the unbeatable "Google Maps" I know that Poznań (my home-city) is around 1000 km away from Brussels. Is that far away or not? You can judge for yourselves, but in my opinion, for an intercultural exchange it's very close. Even though it's close, I can see a lot of differences between the two places. For example, there are differences concerning the education system. In this post I would like to present everything that drew my attention in this respect. Is a typical Belgian school the same as a Polish one? You are welcome to read!

1. Textbooks – Just a second, what textbooks? In Belgium people don't use textbooks or notebooks the way we do. Most teachers give photocopied handouts with notes. Students put them in their loose-leaf binders where they also keep their own handwritten notes. When I attended my first classes with an A5 notebook, my teacher asked me why I was using such a weird kind of paper... Which of these two systems is better? In Belgium I have to carry with me only the current material, thanks to this my back doesn't hurt all the time, but on the other hand, there is a risk that a single sheet of paper may be lost or ruined before it is safely clipped in the binder.

2. „Bic” is a French stationery trade mark best known for the four colour ball pen. In Belgium 80% of students and teachers use such a Bic ballpoint pen. This fact struck me at the beginning of the school year. In Poland each person has an absolutely different pen, from expensive Parkers to free cellphone company giveaways. Here almost all people use inexpensive but solid Bics. The name Bic itself became so popular that today it stands in French dictionaries for any ballpoint pen. This is like the case of „adidas” – in the Polish language it often means „sports shoes” in general.

3.  The high school final exam exists in several countries like Germany (das Abitur), France (Le baclaureat) and Poland (Matura). That's why I was very surprised when I discovered that nothing like that exists in Belgium. Instead, Belgians have to take several exams during their six years of secondary education. There is a written and oral exam at the end of each semester.                                Because there is no "matura", teaches can teach as they like. Exam preparation is not their top priority and that's what I do like about this system of education. For example, I have to read two book for my English clesses (in English of course) and write my reflexions on them. Cool, isn't it? I can't imagine things like that during English classes in Poland (and I regret this)!

4. Lunch break. Ten minutes to eat your sandwich? Not in Belgium. In every school there is a fifty minute lunch break at noon. Students can take their sandwiches from home or buy a warm meal at school. What do you think? For me that's great!

5. Cellphones at schools. When I went to school for the first time I started using my phone. Suddenly there appeared a lot of students, who surrounded me and warned that I should be careful with my phone a school.  "What’s the problem? " - I asked. Soon I learned that every teacher could confiscate my phone at any moment, even during the long lunch break...

6.Clocks at schools. Another thing which I would like to mention today are clocks in Belgian schools. There are no clocks in classrooms and corridors. As I have already told you, we can't use phones at school and this is why most pupils have their own traditional watches. So, if you are going to Belgium for your exchange year, don't forget your watch!

Did you like that? Do you want more comparative posts of this kind? I'm waiting for your comments!

To be a Belgian...

A lot of foreigners think that Belgium is a French-speaking country. I even heard that there are some people who think that there is such a thing as Belgian language... Some others know that in Belgium there is also a Flemish dialect but they suppose that it's only a matter of a different accent. They think that this dialect isn’t very important and is used in a very limited area of the country. However, the reality is different.

Flemish is a dialect  derived from Dutch, the same language which is used in the Netherlands. Of course, there are some differences, especially in pronunciation, but any Dutch-speaking Belgian won't have a big problem with getting along in Holland.                                                                                  To be honest, before I decided to go to Belgium for my exchange program, I also thought, that Flemish is a totally different language, which is used only in Flanders...

Generally, the situation with languages is a little bit complicated in Belgium. I will explain this to you.                                                 

   

  The country is divided into three regions: French-speaking  Wallonia, Dutch-speaking Flanders (the majority of Belgians is Dutch-speaking, more than 60% of the society) and Brussels, which is also the capital of the country and of the whole Europe.Theoretically, Brussels is bilingual.  In cinemas, there are double subtitles, there are two types of schools, however, 80% of its inhabitants use French as their first language. This fact is very interesting, especially because, from the historical point of view   Brussels is a Dutch-speaking city and furthermore, it  is located in Flanders...

Yeah, a little bit complicated, right? Wait, that's not all!  To make life even more difficult (I think it's really only  for this reason, ha ha),  in Belgium there is the third official language - German. It's not as popular as Dutch or French, because it is used only by 1-2% of the population – by people who live next to the German border. A separate German-speaking area doesn't exist, but who knows, maybe one day it will come into being?                                                                                                                                                    

A lot of students prefer to learn Spanish as their third foreign language, rather than German. I mean, it looks like this in Wallonia,  where I live. I have no idea how it works in Brussels, but in Flanders a lot of pupils choose German, just because it's more similar to their first language, so it's also easier to learn. That's logical, isn't it?

Such a small Belgium, but so complicated!  Three official languages in the country which measures only 30 528 km²... To compare, for example, with the USA, which has only one language and 9 857 000 km². That is why  it seems to be so comical...

I hope that I've helped you to understand Belgium better now :) Here is also the link, to a very short movie, which in my opinion presents Belgium very realistically  and drolly.

Enjoy reading my blog and watching the film, see U!

                                                      

Belgiem być...

Wielu obcokrajowców myśli, że Belgia jest krajem francuskojęzycznym, słyszałam nawet o takich, którzy sądzili, że istnieje język belgijski... Inni zdają sobie sprawę z tego, że istnieje coś takiego jak dialekt flamandzki, lecz myślą, że jest to jedynie mało istotny akcent, występujący na niewielkim obszarze kraju. Rzeczywistość jest jednak inna.

Flamandzki, jest dialektem wywodzącym się z języka niderlandzkiego, dokładnie tego samego, którego używa się w Holandii. Oczywiście istnieją pewne różnice, szczególnie w wymowie, jednakże każdy mieszkaniec  Flandrii bez większego problemu dogada się w Holandii.                                                                                                                       Szczerze mówiąc, zanim zdecydowałam się jechać na wymianę do Belgii, sama myślałam, że flamandzki jest osobnym językiem używanym tylko we Flandrii...

Ogólnie rzecz biorąc, sprawa języków w Belgii jest nieco skomplikowana. Już wam wyjaśniam.Kraj ten dzieli się na trzy regiony : francuskojęzyczną Walonię, niderlandzkojęzyczną Flandrię (Belgowie w większości są niderlandzkojęzyczni, ponad     60 % społeczeństwa, to Flamandowie) oraz Region Stołeczny Brukseli, która równocześnie jest stolicą państwa i całej Europy. W teorii Bruksela jest dwujęzyczna. W kinach lecą filmy z podwójnymi napisami, istnieją dwa rodzaje szkół, jednakże, aż 80% mieszkańców na co dzień, posługuje się językiem francuskim... Fakt ten jest szczególnie ciekawy, zwróciwszy uwagę na to, że z historycznego punktu widzenia Bruksela jest miastem niderlandzkojęzycznym, które dodatkowo usytuowane jest we Flandrii...                                                                      

Troszkę skomplikowane, prawda? Zaczekajcie, to jeszcze nie wszystko, żeby bardziej utrudnić wszystkim życie (serio, chyba tylko po to, haha) w Belgii jest jeszcze trzeci język urzędowy - niemiecki. Nie jest on tak ważny, jak niderlandzki, czy francuski, bo posługuje się nim jedynie 1 - 2 % populacji, mieszkającej przy niemieckiej granicy. Nie istnieje dokładnie wydzielony obszar niemieckojęzyczny, choć nie jest wykluczone, że kiedyś takowy się pojawi. W dużej ilości szkół uczniowie wolą uczyć się hiszpańskiego niż niemieckiego i to właśnie hiszpański wybierają chętniej, jako trzeci język obcy. Tak przynajmniej dzieje się w regionie Walonii, w której obecnie mieszkam. Nie wiem, jak ta sprawa ma się w Brukseli, ale z kolei we Flandrii, dużo osób wybiera właśnie niemiecki, który jest bliższy ich pierwszemu językowi, przez co łatwiej się go im nauczyć.  To logiczne.

Taki mały kraj, a taki skomplikowany, prawda? Trzy języki urzędowe w państwie, które mierzy jedynie 30 528 km²... W porównaniu na przykład z USA, które ma aż 9 857 000 km² i tylko posiada tylko  jeden język, może się to wydawać nawet komiczne.

Mam nadzieję, że pomogłam wam choć odrobinę lepiej zrozumieć Belgię. Załączam Wam również link do krótkiego filmiku, który moim zdaniem bardzo wiarygodnie i z dozą humoru  przedstawia ten kraj. Miłej lektury i oglądania ;)

"Mc Travel" & "Just keep swimming!" in Brussels

Hello! Today less reading, more looking.
 Here is the short video from last weekend. My friend Marta (she is also the blogger) went to the capital of Belgium (and Europe) - Brussels.
 Keep watching :)

Cześć! Dziś mniej czytania, więcej oglądania.
Oto krótki filmik z mojego ostatniego weekendu. Moja przyjaciółka Marta (również blogerka) i ja, pojechałyśmy do stolicy Belgii (i Europy) - Brukseli.
Miłego oglądania :)

I didn't forget

Hey, it's me again :)
How are you?

Today I'm gonna write something a little bit  more personal. You know, while I was creating this blog, I was thinking especially about my family and friends. I wanted to stay in touch with them and  present them all my best adventures.                                                                                                                                          This short post will be especially for them.

Dear Family and Friends,

sometimes my exchange is absolutely great, but sometimes is also really, really hard. Sometimes I don't have as good contact with You, as I would like to have, but it doesn't mean that I don't remember about You. I think about each of You everyday. Where are You, how are You doing? I miss You everyday.

 If I would call You or text You more often, it would be more difficult for both of us, so please, try to understand and let me know sometimes how are You.   :)

With love,

                     Kasia

Cześć, to znowu ja :)

Jak się macie?

Mój dzisiejszy post będzie nieco bardziej prywatny niż reszta. 

                                                                                                                                                          Kiedy utworzyłam mojego bloga, zrobiłam to specjalnie dla mojej rodziny i przyjaciół. Chciałam utrzymać z nimi dobry kontakt, chciałam, żeby w miarę na bieżąco znali wszystkie moje belgijskie przygody. Ten krótki post dedykuję specjalnie dla nich.

Kochana Rodzinko, drodzy Przyjaciele!

W czasie wymiany bywa tak, że czuję się naprawdę świetnie, ale bywa również i ciężko. Bardzo ciężko.

Zdarza się, że nie utrzymuję z Wami takiego kontaktu, jaki utrzymać bym chciała, ale to wcale nie oznacza, że o Was nie pamiętam. Codziennie myślę o każdym z Was. Każdego dnia za Wami tęsknię. Gdybym dzwoniła, albo pisała zbyt często, to byłoby jeszcze trudniejsze do obu stron.  Proszę Was więc, spróbujcie mnie zrozumieć i odezwijcie się od czasu, do czasu, co tam u Was słychać :)
Tęsknię.

Ściskam Was ze wszystkich sił,

                                                     Kasia

New extreme sport

Presenting your homeland to the host-family is a vital part of the intercultural exchange. I decided to concentrate on Polish cuisine and I thought  the task was going to be easy. The choice of the dish was pretty obvious to me: “kotlety schabowe” that is pork chops, one of the most popular dishes in Poland and a simple one, too. It's a meat dish: breaded slices of fried pork seasoned with salt, garlic and pepper.  The cutlets are usually served with cabbage (or some other vegetables) and boiled potatoes. I thought it would be as simple as it always was, but this time...

I got a little bit frustrated when I discovered that in Belgium nobody knows what a mallet  is...  How I was supposed to make “kotlety schabowe” without a mallet? At first I thought it would be impossible but very quickly me and my host-parents managed to prove that human imagination has no limits...                                                                                                                                                                 

Our first idea was to take two cutting boards, put the chops on one of them and use the other one  for beating meat. It worked, but after three minutes or so our hands hurt so much that we decided to give it up. Then my host-dad had another idea which turned out to be absolutely the best. He put the cutting boards with meat between them on the floor and... started to jump on them (seriously, I'm not kidding!). It looked ridiculous but it really worked and this method turned out to be truly successful. I felt much better when quite unexpectedly, after a few more jumps the meat slipped out and...  My host-mum began screaming but luckily, dad didn't fall down. The whole situation was so unpredictable and funny that we couldn’t stop laughing.          

And, Ladies and Gentlemen, this is how a new extreme sport called "cutlet-surfing" was initiated. Please, keep this historical moment in your memory. Who knows, maybe one day it will become your  national sport?

                                                                                                                                                  The meat was almost ready for frying but it occurred to us that we might try something else, a rolling pin. It was more effective than beating meat with a cutting board and definitely safer than jumping on them, but this technique also had some drawbacks. When everything seemed to go smoothly to the end, I suddenly broke the rolling pin. Yes, I broke it and I felt terrible! The task seemed to be so easy, I was to prepare a popular Polish dish and quite unexpectedly so many weird and dangerous things happened ! Even now, the very memory of the whole situation sends shivers down my spine!

Concluding, the dish wasn't perfect but it wasn't bad either, just a little bit different from the original Polish version. Probably because we resorted to so unconventional techniques and used slightly different ingredients. In Belgium some things like, for example, bread crumbs taste and look different than in Poland. As I said, the dish wasn't bad, but I do hope the next Polish dish I’m going to prepare will not pose any risk to our health and well-being, hahaha :)

That was my first adventure in the Kitchenland. What do you think of it? Did you enjoy my story?  

See you:)

Nowy sport ekstremalny

Zaprezentowanie swojej ojczyzny rodzinie goszczącej jest obowiązkowym punktem każdej wymiany międzykulturowej. Ja zdecydowałam się na przedstawienie naszej, polskiej kuchni, dla mnie to najłatwiejszy sposób, a przynajmniej do tej pory tak sądziłam. Wybór potrawy był oczywisty - kotlety schabowe, chyba nie ma prostszego i "bardziej polskiego" dania, prawda?

Byłam bardzo zaskoczona, gdy odkryłam, że w Belgii nikt nie wie, czym jest tłuczek do mięsa. Nie używa się tego tutaj. Jak niby miałam przyrządzić kotlety bez tłuczka?  

To był decydujący moment dla naszego obiadu, w takich chwilach jak ta możesz się poddać, albo walczyć. Wraz z moimi host-rodzicami szybko udowodniliśmy, że ludzka wyobraźnia nie zna granic...

Naszym pierwszym pomysłem było wzięcie dwóch desek do krojenia , włożenie mięsa między nie i uderzanie jedną deską o drugą. Metoda ta się sprawdzała, ale gdy po kilku minutach moje dłonie były już całe czerwone, szybko z niej zrezygnowaliśmy. 

Mój host-tata położył deski na podłodze i ... zaczął po nich skakać (naprawdę zaczął po nich skakać, nie żartuję). Pomysł okazał się być całkiem niezły i pewnie bylibyśmy stosowali go do samego końca, ale po kilku chwilach kotlet wyślizgnął się spomiędzy desek i wylądował na drugim końcu kuchni... Moja host-mam krzyknęła, ale tata na szczęście nie upadł. Cała ta sytuacja była naprawdę tak komiczna i niedorzeczna, że nie mogliśmy przestać się śmiać.

Panie i Panowie, tak oto powstał nowy sport ekstremalny zwany - "kotlet surfing ". Zapamiętajcie ten historyczny moment. Kto wie, może pewnego dnia to będzie Wasz sport narodowy?

Ostatnim pomysłem było użycie wałka do ciasta. Działał on lepiej (i był bardziej bezpieczny) niż deski do krojenia. Tym razem wszystko wydawało się iść świetnie, szkoda tylko, że pod koniec gotowania złamałam wałek... Czułam się okropnie, chciałam przecież tylko przygotować polski obiad, nic wielkiego, a wydarzyło się tyle dziwnych i niebezpiecznych rzeczy.

Podsumowując, danie nie było idealne, ale nie było też straszne, po prostu inne. Różniło się z powodu "oryginalnego" sposobu przygotowania, ale również z powodu składników, które są nieco inne niż w Polsce, np. bułka tarta jest tu zupełnie inna. Tak jak powiedziałam, obiad nie był zły, ale mam nadzieję, że następne danie, które tu przygotuję będzie lepsze i bardziej bezpieczne, hahahaha.

To moja pierwsza, kuchenna przygoda w Belgii, podobała się Wam? Co o tym myślicie? Koniecznie napiszcie w komentarzu!
Do zobaczenia :)

AFS French lessons

AFS French lessons

Today I would like to go a little bit back in time. Three days after coming to our host-families, AFS  organised French classes for every chapter. Mine is located in Liege, so I spent three days in this beautiful city (but about Liege and Brussels there will be another post).  In my chapter there are around twenty people from the whole world. 

We met every day in a language school and we had classes in small groups with teachers or volunteers.There were three levels of difficulty and I was assigned to the third one, but it was quite easy. Actually, we didn't have real lessons. We were just playing and talking in French, and after that we were speaking in English. That is why after the first day, when I came back home I said to my host-parents that it was great and I learnt some new words, but... English words. Firstly I was shocked, but during the the second day of the course I realised that volunteers had presented us the most useful phrases in French and the rest was not so important at the start. There will be plenty of time for mastering some more complex structures later.  After all, we’re going to spend the whole year here. The most importatnt thing was just to keep talking, no matter what language. Just not to be afraid to communicate with new people, and to ask for explanation, whenever  we need it.

 Anyway, I really loved this course.  We could integrate together better (this time we were in smaller groups than 99 people.) Every morning we had our classes, and then there was a lunch break during which we could go out to the city center. It was the first time, when I tasted a real Belgian waffle (it's completely different than in Poland). Later we had some other integration activities. On the first day it was visiting Liege, on the second day it was visiting the museum of Wallonia and finally, on the third day it  was... ice skating. Could there be anything better for the end of the summer? In one of the  shopping centers in Liege  there is an ice rink  which works all year round.

The last day of the course was Saturday. On that day there were no classes, just a kind of an outdoor game with our host-sisters and host-brothers. I went with one of my younger host-brothers.  Volunteers gave us city maps of Liege and we had to find some places in the town and take some photos of monuments, ask the local people about certain things. Of course we had to do everything as fast as possible.  Fortunately, we did really well and we were first! We won a box of real Belgian chocolates. It's wonderful, isn't it? :)

That's all for today, I think. In two weeks we will have some other activities with our chapter. Of course I'll write about it too! So follow my blog.

See you in a few days! :) 

With Ellen from USA and Marusa from Slovenia :)

Chapter Liege 2015/16

With Alexandra from Iceland, Ayumi from Japan,  Anika from Switzerland and Ariana from Costa Rica :)

Lekcje francuskiego z AFS-em

Dziś chciałabym odrobinę cofnąć się z Wami w czasie, do początku mojej wymiany. Trzy dni po przybyciu do naszych rodzin goszczących AFS zorganizował krótki kurs francuskiego, dla każdego chapteru osobno. Mój znajduje się w Liege, więc miałam okazję spędzić 3 dni w tym malowniczym mieście (,ale o Liege i Brukseli napiszę osobny post). W moim chapterze jest około 20 osób z całego świata.

Każdego dnia spotykaliśmy się w szkole językowej i mieliśmy zajęcia w małych grupach. Istniały trzy poziomy trudności, ale tak naprawdę żaden z nich nie był zaawansowany. Zajęcia były prowadzone przez nauczycieli i wolontariuszy, ale tak naprawdę to nie były prawdziwe lekcje. Po prostu rozmawialiśmy i graliśmy w gry w języku francuskim, po zakończeniu ćwiczeń wracaliśmy do rozmowy po angielsku. Gdy za pierwszym razem wróciłam z kursu, powiedziałam mojej rodzinie, że nauczyłam się kilku nowych wyrażeń, tyle,że po angielsku... Na początku byłam zszokowana, ale potem zrozumiałam, że w czasie tych zajęć opanowaliśmy podstawowe pojęcia, a reszta nie jest w tym momencie taka ważna. Na wszystko przyjdzie swój czas, w końcu wymiana potrwa rok. Najważniejszą ideą tych spotkań, była rozmowa, nieważne z jakim języku. Ważne, żeby nie bać się rozmawiać z ludźmi i zadawać pytania, gdy to konieczne.

Tak, czy inaczej kurs naprawdę mi się spodobał. Mieliśmy okazję zintegrować się razem w mniejszej grupie niż 99 osób. Każdego ranka mieliśmy zajęcia, a potem przerwę na lunch, w czasie której mogliśmy wybrać się do centrum miasta, wtedy pierwszy raz w życiu spróbowałam prawdziwego, belgijskiego gofra i wiecie co? Są całkowicie inne niż w Polsce.

Następnie mieliśmy zawsze jakieś inne zajęcia integracyjne. Pierwszego dnia było do zwiedzanie  Liege, drugiego muzeum  Walonii i trzeciego jazda na łyżwach... Czy mogli wymyślić coś lepszego na zakończenie lata i wakacji? :) W jednym z centrów handlowych w Liege znajduje się lodowisko,które jest czynne przez cały rok.

Ostatnim dniem naszego kursu była sobota. Tego dnia nie mieliśmy lekcji, tylko rodzaj gry terenowej wraz z naszymi host-rodzeństwami. Ja pojechałam z jednym z moich młodszych braci.

Wolontariusze dali nam mapy Liege i karty z pytaniami. Musieliśmy znaleźć kilka miejsc w mieście i pozadawać parę pytań miejscowym mieszkańcom. Niespodziewanie, wszystkie zadania wykonaliśmy bardzo sprawnie i udało nam się skończyć najszybciej, wygraliśmy! Nagrodą było pudełko prawdziwych, belgijskich pralinek :)

Na dziś to już chyba wszystko, trzymajcie się ciepło i do zobaczenia niebawem! :)

Zobaczcie gdzie dokładnie jestem :)

Today less talking, more looking. Let's have a look at the place where I live .

Dziś mniej gadania, więcej oglądania.  Zobaczcie gdzie dokładnie jestem.

Początki zawsze są trudne.

Today only in Polish.

Siedzę w szkolnej ławce na lekcji francuskiego (właściwie na literatury francuskiej) i zapisuję sobie na kartce tego posta. Na szczęście nikt nie rozumie tu ani jednego słowa po polsku, dlatego bez obaw mogę sobie zrobić małą przerwę.

Francuski jest strasznie męczący. Myślenie w obcym języku przez cały dzień może być czasem wyczerpujące. Teraz bardzo cieszę się z tego, że na moją wymianę trafiłam do kraju, którego język znam chociaż trochę. Nie wiem, jak radzą sobie osoby, które nie znają jeszcze ani słowa w danym języku. Chociaż w szkole na lekcjach rozumiem naprawdę dużo jak na ucznia z wymiany, to robienie notatek, czy nadążanie za resztą w czasie rozwiązywania zadań jest wręcz niemożliwe. Niektórzy nauczyciele zdają się nie rozumieć, że jeżeli jestem uczniem z wymiany, to większości rzeczy nie rozumiem tu w takim samym stopniu jak reszta. Nie dają mi żadnej taryfy ulgowej.  Zaczynam doceniać każdą minutę, którą poświęciłam w Polsce na naukę francuskiego. 

Jeśli chodzi o ludzi, to jak na razie trwam w małej rutynie - poznaję kogoś, pytam, z której jest klasy i zaczynam wyjaśniać, że jestem uczennicą z wymiany. Potem słucham, pytania są zawsze te same. Skąd? Jak? Na ile? Gdzie mieszkam? Z kim? A co to? A jak to? A gdzie to? Na tym się jednak kończy. Potem brakuje mi słów, nie umiem skleić odpowiedniego zdania i to by było na tyle.

Na moje szczęście trafiłam na naprawdę świetną rodzinę goszczącą. U nich w domu zawsze czuję się dobrze i zawsze mogę liczyć na pomoc z ich strony, niezależnie od tego o co chodzi. Wielka szkoda, że nie jest to moja rodzina na cały czas trwania wymiany.

Zdaję sobie sprawę z tego, że początki zawsze są najtrudniejsze, muszę po prostu zaczekać. 

Just keep swimming! :)

Beginning of september, beginning of school...

First day.

Today is the second day of September and I've already started going to school.
Is that easy? Absolutely not... Everyone speaks very loud and fast (because it's their first language...), so it's difficult for me and other exchange students to understand everything...something...anything!!! There are hundreds of people on corridors and everyone is looking for their class. The building is really huge, so it's easy to get lost.
 Today I was in school  for only three hours and it was a little bit... strange, but maybe I should first present differences between the Polish  school system and the Belgian one.

In the French-speaking part of Belgium Kindergarten is the first stage of education. The next one is primary school and it last for six years. Belgian students start primary school when they are six years old, so it's different than in my case (I started when I was seven).
The next level is secondary school, which lasts six years, so again, it's different from our school's systems. In Poland we have junior-high-school (three years) and high school (also three years). Furthermore, in my country, we have the so called "profiled classes" in high school which means that there is a focus on some subjects and these have more hours. For example, I'm in a class with the German language, biology and chemistry, so I've got a lot of hours in  these subjects and also some basic subjects (Maths, Polish, History, Physical Education ect.). All people in my group have the same lessons, apart from the foreign language.
Here, in Begium there are  just regular classes. People, who are in the same class, have basic subjects together (namely: Geography, French, Religion, Physical Education and History). Apart from that they can choose the Dutch language, English, or Spanish. They also decide if they want four, six or eight hours of Maths and three or six hours of science. Science is another difference. In Poland Biology, Chemistry and Physics are separate subjects. In Belgium students get a set (three hours of science mean one hour of Biology, one hour of Chemistry and one of Physics).

In my homeland we attend school five days per week. From Monday to Friday. We start and finish school everyday at different hours, it depends. In Belgium lessons are also five days per week, but they strart everyday at the same time (8.25 AM) and finish around 4 PM, exept on Wednesday. On Wendesday school finishes at noon. Why? Nobody knows...

During my exchange, I will be be in the fifth class, because it will be easier for me to understand. That is why my schoolmates are two years younger than me.

I think I've presented all the most important things :)
If you have any quastions, just ask!

 Today I was in school  for only three hours and it was a little bit... strange, but maybe I should first present differences between the Polish  school system and the Belgian one.
In the French-speaking part of Belgium Kindergarten is the first stage of education. The next one is primary school and it last for six years. Belgian students start primary school when they are six years old, so it's different than in my case (I started when I was seven). The next level is secondary school, which lasts six years, so again, it's different from our school's systems. In Poland we have junior-high-school (three years) and high school (also three years). Furthermore, in my country, we have the so called "profiled classes" in high school which means that there is a focus on some subjects and these have more hours. For example, I'm in a class with the German language, biology and chemistry, so I've got a lot of hours in  these subjects and also some basic subjects (Maths, Polish, History, Physical Education ect.). All people in my group have the same lessons, apart from the foreign language. Here, in Begium there are  just regular classes. People, who are in the same class, have basic subjects together (namely: Geography, French, Religion, Physical Education and History). Apart from that they can choose the Dutch language, English, or Spanish. They also decide if they want four, six or eight hours of Maths and three or six hours of science. Science is another difference. In Poland Biology, Chemistry and Physics are separate subjects. In Belgium students get a set (three hours of science mean one hour of Biology, one hour of Chemistry and one of Physics).
In my homeland we attend school five days per week. From Monday to Friday. We start and finish school everyday at different hours, it depends. In Belgium lessons are also five days per week, but they strart everyday at the same time (8.25 AM) and finish around 4 PM, exept on Wednesday. On Wendesday school finishes at noon. Why? Nobody knows...
During my exchange, I will be be in the fifth class, because it will be easier for me to understand. That is why my schoolmates are two years younger than me.
I think I've presented all the most important things :) If you have any quastions, just ask!
See you later.

My school in Belgium

Pierwszy dzień.

Dziś jest drugiego września, właśnie rozpoczął się rok szkolny, a więc również moje zajęcia. Czy tutaj w szkole jest łatwo? Ani trochę. Wszyscy rozmawiają bardzo szybko (w końcu to przecież ich ojczysty język...) i trudno mi jest cokolwiek zrozumieć. Na korytarzach są setki ludzi, każdy szuka swojej sali, a budynek szkoły jest naprawdę ogromny i łatwo się zgubić. 

Dzisiaj w szkole spędziłam tylko 3 godziny, ale pomimo tak krótkiego czasu i tak czułam się strasznie...dziwnie, ale może najpierw powinnam przedstawić różnice w polskim i belgijskim systemie szkolnictwa.

W Walonii pierwszym etapem edukacji jest przedszkole, potem szkoła podstawowa, która trwa 6 lat, z tą małą różnicą, że w Polsce (zazwyczaj), dzieci zaczynają chodzić do szkoły w wieku 7 lat, a w Belgii w wieku 6.

Kolejny etap, to szkoła, która jest swojego rodzaju połączeniem polskiego gimnazjum i liceum i trwa ona kolejne 6 lat. Tu podstawową różnicą jest to, że w Polsce mamy klasy profilowane, natomiast w Belgii do klasy zostaje się przydzielonym, niezależnie od rozszerzenia, które się wybierze. Przedmioty podstawowe, takie jak francuski, czy historia cała klasa ma razem, a resztę w grupach, w których są uczniowie z różnych klas, zależnie od tego ile godzin danego przedmiotu wybrali.

W Polsce chodzimy do szkoły 5 dni w tygodniu, w Walonii także, jednak w każdą środę lekcje kończą się w południe. Dlaczego? Tego nie wie nikt.

W czasie mojej wymiany będę chodzić do piątej klasy, by było mi łatwiej rozumieć materiał z lekcji, również dlatego będę w klasie z uczniami 2 lata młodszymi ode mnie.

Jak na razie, to chyba wszystko, co najważniejsze.

Jeśli macie jakieś pytania, to śmiało je zadawajcie!

Do usłyszenia wkrótce. 

International camp :)

  New country, new life.

    Our first international camp began on the same evening, when everybody came to Belgium (21-23.08.15). This year there are 99 people, who came here for exchange  either for one year or for three months. In the Flemish part there are 150 exchange students! People from all around the world, really, it's not just a metaphor. I met young participants from the USA, Italy,Chile, Brazil, Iceland, Japan, Russia, Egypt, Denmark and many others.  An absolutely amazing experience, and thus very difficult to describe.

    We came to Belgium  also to learn French, but to my surprise, during our first camp, everyone was speaking English (except for a large group of people from Latin America and Spain, who  were speaking Spanish). It is due to the fact that lots of us have never started learning French. Although I knew about it, I was surprised anyway. During my flight I was trying to start thinking in French, not in English, but sometimes I began a sentence in English and I finished it in French, with  occasional Polish or German words.

    At the weekend, we had different exercises  which were to help us integrate, to help with getting used to a new environment, to new people, Belgian customs and traditions. Every minute, someone was asking about something and someone else was giving an answer. (Now, I would like to to dispel the myth, which I heard many times – no, it’s not true that Belgians take a shower only once every five days).

   The climax of this camp was an international talent show. The representatives of each country had to present something related to their culture.

    Our international camp finished on the third day,  in the afternoon. It was the time of our first meetings with the host-families. When I was waiting for my turn, I was feeling like a football player, before an important match. The host-families had banners with notices: "Bienvenue en Belgique". There were as many as  99 host-families! It was a really, really impressing view.

    See you soon!

Nowy kraj, nowi ludzie, nowe życie.

Nasz pierwszy international camp rozpoczął się jeszcze tego samego wieczoru, gdy wszyscy uczniowie przybyli do Belgii (21 - 23.08.15 r.) W tym roku na roczną lub trymestralną wymianę do samej Walonii przybyło aż 99 osób, (do części flamandzkiej aż 150)! Ludzie zlecieli się z całego świata, dosłownie, z całego. Miałam okazję poznać swoich rówieśników ze Stanów Zjednoczonych, Włoch, Chile, Brazylii, Isladnii, Japonii, Rosji, Egiptu, Danii i wielu innych państw.Doświadczenie absolutnie niezwykłe, niemożliwe do zastąpienia i bardzo trudne do opisania.

 Choć do Belgii przybyliśmy między innymi w celu szlifowania naszych umiejętności posługiwania się językiem francuskim, to w czasie campu wszyscy rozmawialiśmy po angielsku (spora grupa ludzi z Ameryki Łacińskiej i Hiszpanii posługiwała się między sobą również w języku hiszpańskim), ponieważ  niektórzy z nas nie mieli jeszcze wcale okazji rozpocząć nauki francuskiego. Mimo, że spodziewałam się takiej sytuacji, to poczułam się trochę zaskoczona. W czasie podróży starałam nastawić się raczej na myślenie w języku francuskim i dlatego tuż po przyjeździe zdarzało mi się rozpocząć zdanie po francusku, skończyć po angielsku, a do środka wrzucić jeszcze jakieś niemieckie, czy polskie słowo.

Podczas trwającego niecałe trzy dni campu mieliśmy różne ćwiczenia, mające na celu zintegrować nas, pomóc przyzwyczaić się do nowego środowiska, ludzi i panujących w Belgii zwyczajów. Co chwilę padała masa pytań i cała masa odpowiedzi  na nie. (Tu chciałabym od razu rozwiać krążący po całym świecie mit. Nie, to nieprawda, że mieszkańcy Belgii biorą prysznic raz na pięć dni). Punktem kulminacyjnym tego spotkania był "International talent show" , w czasie którego grupa uczniów z każdego kraju musiała się zaprezentować.

Camp skończył się trzeciego dnia po południu, był to również czas pierwszych spotkań z naszymi rodzinami goszczącymi. Zostaliśmy podzieleni na grupy, w zależności od tego, w której części Walonii mieszkamy. Czekając na swoją kolej można było się poczuć niczym członek drużyny piłkarskiej, która lada moment ma wybiec na boisko. Rodziny miały ze sobą transparenty z napisami "Bienvenue en Belgique". 99 rodzin goszczących.Wszystko to robiło naprawdę ogromne wrażenie.

See you soon!

Voyage, voyage!

Au revoir Pologne!

Farewells have been finished, promises have been made, tears have been shed. My journey has begun. On the 21st of  August at 7.30 AM, I set off by train with my family to Warsaw. 

On that day I was very surprised because of my calmness. I thought that before such an important day, at the beginnig of the exchange programme, I would be extremely stressed, but nothing of the kind happened. I was calm, self-possessed and my way of thinking was positive. Deep, inside of me I could feel an excitement, though. I was excited because I was thinking what could happen and what would happen. I was thinking whom I might meet, if I meet AFS volunteers at the airport, I was thinking about the flight, if it would be fine, but neither of these things could throw me off balance...

My plane was to take off at 4.40 p.m. but I was already at the airport at 1.30. p.m. I was thinking about one thing – I wanted to say goodbye to my family as fast as  possible, so as not to start crying.

Welcome abroad.

Fortunately, during my flight I wasn't alone. I was travelling with four other girls from Poland. We formed two groups: people going to Flanders and people going to Wallonia. We split in Brussels.

Me and my friend Marta in the plane

Au revoir Pologne!

Our flight was very short. I had an impression that just a few minutes passed and I was 150 km from Brussels, in a small village, where we had our first international camp. There were more than 100 people from all over the world. It was a very unique experience and I' m going to write about it next time.

See you soon!

Pożegnania zostały zakończone, obietnice złożone, łzy wylane. Moja wyprawa rozpoczęła się zgodnie z planem, 21 sierpnia o godz. 7.30 kiedy to wraz z moją rodziną ruszyliśmy pociągiem z Poznania do Warszawy.

Tego dnia zaskoczyła mnie tylko jedna rzecz - mój własny spokój. Przed tak istotnym wydarzeniem, jakim jest wymiana międzykulturowa spodziewałam się po sobie raczej nagłych ataków paniki i nerwów, niemożliwych do opanowania, tymczasem ogarniał mnie spokój i pozytywne, jasne myślenie. Wewnątrz zaczynałam odczuwać podekscytowanie przed wszystkim, co miało się wydarzyć. Myślałam o tym jakich spotkam ludzi, czy odnajdę wolontariuszy na lotnisku,jak minie mi lot jednak nic z tych rzeczy nie wyprowadziło mnie z równowagi.

Mój samolot miał wylecieć o godzinie 16.40, jednak na lot

nisku stawiłam się już o godz. 13.30. W głowię krążyła mi tylko jedna myśl - chciałam jak najszybciej pożegnać się z rodziną, by mimo wszystko nie ryzykować rozklejenia się.

Welcome abroad.

Na szczęście podróży w samolocie nie odbyłam sama. Leciałam wraz z czterema, innymi uczennicami z Polski. Razem tworzyłyśmy dwie grupy: osób lecących do Flandrii oraz do Walonii, miałyśmy rozdzielić się na miejscu - lotnisku w Brukseli.

Cały lot minął niespodziewanie szybko. Wydawało mi się, że minęło zaledwie kilka minut, kiedy byłam już 150 km od samej Brukseli, w małej miejscowości, gdzie odbywał się pierwszy w czasie naszej wymiany

international camp.Na samym campie było ponad 100 osób z całego świata. Doświadczenie zdecydowanie jedyne w swoim rodzaju, ale o tym wszystkim napiszę Wam już dokładnie następnym razem.

Do usłyszenia wkrótce!