New extreme sport

Presenting your homeland to the host-family is a vital part of the intercultural exchange. I decided to concentrate on Polish cuisine and I thought  the task was going to be easy. The choice of the dish was pretty obvious to me: “kotlety schabowe” that is pork chops, one of the most popular dishes in Poland and a simple one, too. It's a meat dish: breaded slices of fried pork seasoned with salt, garlic and pepper.  The cutlets are usually served with cabbage (or some other vegetables) and boiled potatoes. I thought it would be as simple as it always was, but this time...

I got a little bit frustrated when I discovered that in Belgium nobody knows what a mallet  is...  How I was supposed to make “kotlety schabowe” without a mallet? At first I thought it would be impossible but very quickly me and my host-parents managed to prove that human imagination has no limits...                                                                                                                                                                 

Our first idea was to take two cutting boards, put the chops on one of them and use the other one  for beating meat. It worked, but after three minutes or so our hands hurt so much that we decided to give it up. Then my host-dad had another idea which turned out to be absolutely the best. He put the cutting boards with meat between them on the floor and... started to jump on them (seriously, I'm not kidding!). It looked ridiculous but it really worked and this method turned out to be truly successful. I felt much better when quite unexpectedly, after a few more jumps the meat slipped out and...  My host-mum began screaming but luckily, dad didn't fall down. The whole situation was so unpredictable and funny that we couldn’t stop laughing.          

And, Ladies and Gentlemen, this is how a new extreme sport called "cutlet-surfing" was initiated. Please, keep this historical moment in your memory. Who knows, maybe one day it will become your  national sport?

                                                                                                                                                  The meat was almost ready for frying but it occurred to us that we might try something else, a rolling pin. It was more effective than beating meat with a cutting board and definitely safer than jumping on them, but this technique also had some drawbacks. When everything seemed to go smoothly to the end, I suddenly broke the rolling pin. Yes, I broke it and I felt terrible! The task seemed to be so easy, I was to prepare a popular Polish dish and quite unexpectedly so many weird and dangerous things happened ! Even now, the very memory of the whole situation sends shivers down my spine!

Concluding, the dish wasn't perfect but it wasn't bad either, just a little bit different from the original Polish version. Probably because we resorted to so unconventional techniques and used slightly different ingredients. In Belgium some things like, for example, bread crumbs taste and look different than in Poland. As I said, the dish wasn't bad, but I do hope the next Polish dish I’m going to prepare will not pose any risk to our health and well-being, hahaha :)

That was my first adventure in the Kitchenland. What do you think of it? Did you enjoy my story?  

See you:)

Nowy sport ekstremalny

Zaprezentowanie swojej ojczyzny rodzinie goszczącej jest obowiązkowym punktem każdej wymiany międzykulturowej. Ja zdecydowałam się na przedstawienie naszej, polskiej kuchni, dla mnie to najłatwiejszy sposób, a przynajmniej do tej pory tak sądziłam. Wybór potrawy był oczywisty - kotlety schabowe, chyba nie ma prostszego i "bardziej polskiego" dania, prawda?

Byłam bardzo zaskoczona, gdy odkryłam, że w Belgii nikt nie wie, czym jest tłuczek do mięsa. Nie używa się tego tutaj. Jak niby miałam przyrządzić kotlety bez tłuczka?  

To był decydujący moment dla naszego obiadu, w takich chwilach jak ta możesz się poddać, albo walczyć. Wraz z moimi host-rodzicami szybko udowodniliśmy, że ludzka wyobraźnia nie zna granic...

Naszym pierwszym pomysłem było wzięcie dwóch desek do krojenia , włożenie mięsa między nie i uderzanie jedną deską o drugą. Metoda ta się sprawdzała, ale gdy po kilku minutach moje dłonie były już całe czerwone, szybko z niej zrezygnowaliśmy. 

Mój host-tata położył deski na podłodze i ... zaczął po nich skakać (naprawdę zaczął po nich skakać, nie żartuję). Pomysł okazał się być całkiem niezły i pewnie bylibyśmy stosowali go do samego końca, ale po kilku chwilach kotlet wyślizgnął się spomiędzy desek i wylądował na drugim końcu kuchni... Moja host-mam krzyknęła, ale tata na szczęście nie upadł. Cała ta sytuacja była naprawdę tak komiczna i niedorzeczna, że nie mogliśmy przestać się śmiać.

Panie i Panowie, tak oto powstał nowy sport ekstremalny zwany - "kotlet surfing ". Zapamiętajcie ten historyczny moment. Kto wie, może pewnego dnia to będzie Wasz sport narodowy?

Ostatnim pomysłem było użycie wałka do ciasta. Działał on lepiej (i był bardziej bezpieczny) niż deski do krojenia. Tym razem wszystko wydawało się iść świetnie, szkoda tylko, że pod koniec gotowania złamałam wałek... Czułam się okropnie, chciałam przecież tylko przygotować polski obiad, nic wielkiego, a wydarzyło się tyle dziwnych i niebezpiecznych rzeczy.

Podsumowując, danie nie było idealne, ale nie było też straszne, po prostu inne. Różniło się z powodu "oryginalnego" sposobu przygotowania, ale również z powodu składników, które są nieco inne niż w Polsce, np. bułka tarta jest tu zupełnie inna. Tak jak powiedziałam, obiad nie był zły, ale mam nadzieję, że następne danie, które tu przygotuję będzie lepsze i bardziej bezpieczne, hahahaha.

To moja pierwsza, kuchenna przygoda w Belgii, podobała się Wam? Co o tym myślicie? Koniecznie napiszcie w komentarzu!
Do zobaczenia :)

AFS French lessons

AFS French lessons

Today I would like to go a little bit back in time. Three days after coming to our host-families, AFS  organised French classes for every chapter. Mine is located in Liege, so I spent three days in this beautiful city (but about Liege and Brussels there will be another post).  In my chapter there are around twenty people from the whole world. 

We met every day in a language school and we had classes in small groups with teachers or volunteers.There were three levels of difficulty and I was assigned to the third one, but it was quite easy. Actually, we didn't have real lessons. We were just playing and talking in French, and after that we were speaking in English. That is why after the first day, when I came back home I said to my host-parents that it was great and I learnt some new words, but... English words. Firstly I was shocked, but during the the second day of the course I realised that volunteers had presented us the most useful phrases in French and the rest was not so important at the start. There will be plenty of time for mastering some more complex structures later.  After all, we’re going to spend the whole year here. The most importatnt thing was just to keep talking, no matter what language. Just not to be afraid to communicate with new people, and to ask for explanation, whenever  we need it.

 Anyway, I really loved this course.  We could integrate together better (this time we were in smaller groups than 99 people.) Every morning we had our classes, and then there was a lunch break during which we could go out to the city center. It was the first time, when I tasted a real Belgian waffle (it's completely different than in Poland). Later we had some other integration activities. On the first day it was visiting Liege, on the second day it was visiting the museum of Wallonia and finally, on the third day it  was... ice skating. Could there be anything better for the end of the summer? In one of the  shopping centers in Liege  there is an ice rink  which works all year round.

The last day of the course was Saturday. On that day there were no classes, just a kind of an outdoor game with our host-sisters and host-brothers. I went with one of my younger host-brothers.  Volunteers gave us city maps of Liege and we had to find some places in the town and take some photos of monuments, ask the local people about certain things. Of course we had to do everything as fast as possible.  Fortunately, we did really well and we were first! We won a box of real Belgian chocolates. It's wonderful, isn't it? :)

That's all for today, I think. In two weeks we will have some other activities with our chapter. Of course I'll write about it too! So follow my blog.

See you in a few days! :) 

With Ellen from USA and Marusa from Slovenia :)

Chapter Liege 2015/16

With Alexandra from Iceland, Ayumi from Japan,  Anika from Switzerland and Ariana from Costa Rica :)

Lekcje francuskiego z AFS-em

Dziś chciałabym odrobinę cofnąć się z Wami w czasie, do początku mojej wymiany. Trzy dni po przybyciu do naszych rodzin goszczących AFS zorganizował krótki kurs francuskiego, dla każdego chapteru osobno. Mój znajduje się w Liege, więc miałam okazję spędzić 3 dni w tym malowniczym mieście (,ale o Liege i Brukseli napiszę osobny post). W moim chapterze jest około 20 osób z całego świata.

Każdego dnia spotykaliśmy się w szkole językowej i mieliśmy zajęcia w małych grupach. Istniały trzy poziomy trudności, ale tak naprawdę żaden z nich nie był zaawansowany. Zajęcia były prowadzone przez nauczycieli i wolontariuszy, ale tak naprawdę to nie były prawdziwe lekcje. Po prostu rozmawialiśmy i graliśmy w gry w języku francuskim, po zakończeniu ćwiczeń wracaliśmy do rozmowy po angielsku. Gdy za pierwszym razem wróciłam z kursu, powiedziałam mojej rodzinie, że nauczyłam się kilku nowych wyrażeń, tyle,że po angielsku... Na początku byłam zszokowana, ale potem zrozumiałam, że w czasie tych zajęć opanowaliśmy podstawowe pojęcia, a reszta nie jest w tym momencie taka ważna. Na wszystko przyjdzie swój czas, w końcu wymiana potrwa rok. Najważniejszą ideą tych spotkań, była rozmowa, nieważne z jakim języku. Ważne, żeby nie bać się rozmawiać z ludźmi i zadawać pytania, gdy to konieczne.

Tak, czy inaczej kurs naprawdę mi się spodobał. Mieliśmy okazję zintegrować się razem w mniejszej grupie niż 99 osób. Każdego ranka mieliśmy zajęcia, a potem przerwę na lunch, w czasie której mogliśmy wybrać się do centrum miasta, wtedy pierwszy raz w życiu spróbowałam prawdziwego, belgijskiego gofra i wiecie co? Są całkowicie inne niż w Polsce.

Następnie mieliśmy zawsze jakieś inne zajęcia integracyjne. Pierwszego dnia było do zwiedzanie  Liege, drugiego muzeum  Walonii i trzeciego jazda na łyżwach... Czy mogli wymyślić coś lepszego na zakończenie lata i wakacji? :) W jednym z centrów handlowych w Liege znajduje się lodowisko,które jest czynne przez cały rok.

Ostatnim dniem naszego kursu była sobota. Tego dnia nie mieliśmy lekcji, tylko rodzaj gry terenowej wraz z naszymi host-rodzeństwami. Ja pojechałam z jednym z moich młodszych braci.

Wolontariusze dali nam mapy Liege i karty z pytaniami. Musieliśmy znaleźć kilka miejsc w mieście i pozadawać parę pytań miejscowym mieszkańcom. Niespodziewanie, wszystkie zadania wykonaliśmy bardzo sprawnie i udało nam się skończyć najszybciej, wygraliśmy! Nagrodą było pudełko prawdziwych, belgijskich pralinek :)

Na dziś to już chyba wszystko, trzymajcie się ciepło i do zobaczenia niebawem! :)

Zobaczcie gdzie dokładnie jestem :)

Today less talking, more looking. Let's have a look at the place where I live .

Dziś mniej gadania, więcej oglądania.  Zobaczcie gdzie dokładnie jestem.

Początki zawsze są trudne.

Today only in Polish.

Siedzę w szkolnej ławce na lekcji francuskiego (właściwie na literatury francuskiej) i zapisuję sobie na kartce tego posta. Na szczęście nikt nie rozumie tu ani jednego słowa po polsku, dlatego bez obaw mogę sobie zrobić małą przerwę.

Francuski jest strasznie męczący. Myślenie w obcym języku przez cały dzień może być czasem wyczerpujące. Teraz bardzo cieszę się z tego, że na moją wymianę trafiłam do kraju, którego język znam chociaż trochę. Nie wiem, jak radzą sobie osoby, które nie znają jeszcze ani słowa w danym języku. Chociaż w szkole na lekcjach rozumiem naprawdę dużo jak na ucznia z wymiany, to robienie notatek, czy nadążanie za resztą w czasie rozwiązywania zadań jest wręcz niemożliwe. Niektórzy nauczyciele zdają się nie rozumieć, że jeżeli jestem uczniem z wymiany, to większości rzeczy nie rozumiem tu w takim samym stopniu jak reszta. Nie dają mi żadnej taryfy ulgowej.  Zaczynam doceniać każdą minutę, którą poświęciłam w Polsce na naukę francuskiego. 

Jeśli chodzi o ludzi, to jak na razie trwam w małej rutynie - poznaję kogoś, pytam, z której jest klasy i zaczynam wyjaśniać, że jestem uczennicą z wymiany. Potem słucham, pytania są zawsze te same. Skąd? Jak? Na ile? Gdzie mieszkam? Z kim? A co to? A jak to? A gdzie to? Na tym się jednak kończy. Potem brakuje mi słów, nie umiem skleić odpowiedniego zdania i to by było na tyle.

Na moje szczęście trafiłam na naprawdę świetną rodzinę goszczącą. U nich w domu zawsze czuję się dobrze i zawsze mogę liczyć na pomoc z ich strony, niezależnie od tego o co chodzi. Wielka szkoda, że nie jest to moja rodzina na cały czas trwania wymiany.

Zdaję sobie sprawę z tego, że początki zawsze są najtrudniejsze, muszę po prostu zaczekać. 

Just keep swimming! :)

Beginning of september, beginning of school...

First day.

Today is the second day of September and I've already started going to school.
Is that easy? Absolutely not... Everyone speaks very loud and fast (because it's their first language...), so it's difficult for me and other exchange students to understand everything...something...anything!!! There are hundreds of people on corridors and everyone is looking for their class. The building is really huge, so it's easy to get lost.
 Today I was in school  for only three hours and it was a little bit... strange, but maybe I should first present differences between the Polish  school system and the Belgian one.

In the French-speaking part of Belgium Kindergarten is the first stage of education. The next one is primary school and it last for six years. Belgian students start primary school when they are six years old, so it's different than in my case (I started when I was seven).
The next level is secondary school, which lasts six years, so again, it's different from our school's systems. In Poland we have junior-high-school (three years) and high school (also three years). Furthermore, in my country, we have the so called "profiled classes" in high school which means that there is a focus on some subjects and these have more hours. For example, I'm in a class with the German language, biology and chemistry, so I've got a lot of hours in  these subjects and also some basic subjects (Maths, Polish, History, Physical Education ect.). All people in my group have the same lessons, apart from the foreign language.
Here, in Begium there are  just regular classes. People, who are in the same class, have basic subjects together (namely: Geography, French, Religion, Physical Education and History). Apart from that they can choose the Dutch language, English, or Spanish. They also decide if they want four, six or eight hours of Maths and three or six hours of science. Science is another difference. In Poland Biology, Chemistry and Physics are separate subjects. In Belgium students get a set (three hours of science mean one hour of Biology, one hour of Chemistry and one of Physics).

In my homeland we attend school five days per week. From Monday to Friday. We start and finish school everyday at different hours, it depends. In Belgium lessons are also five days per week, but they strart everyday at the same time (8.25 AM) and finish around 4 PM, exept on Wednesday. On Wendesday school finishes at noon. Why? Nobody knows...

During my exchange, I will be be in the fifth class, because it will be easier for me to understand. That is why my schoolmates are two years younger than me.

I think I've presented all the most important things :)
If you have any quastions, just ask!

 Today I was in school  for only three hours and it was a little bit... strange, but maybe I should first present differences between the Polish  school system and the Belgian one.
In the French-speaking part of Belgium Kindergarten is the first stage of education. The next one is primary school and it last for six years. Belgian students start primary school when they are six years old, so it's different than in my case (I started when I was seven). The next level is secondary school, which lasts six years, so again, it's different from our school's systems. In Poland we have junior-high-school (three years) and high school (also three years). Furthermore, in my country, we have the so called "profiled classes" in high school which means that there is a focus on some subjects and these have more hours. For example, I'm in a class with the German language, biology and chemistry, so I've got a lot of hours in  these subjects and also some basic subjects (Maths, Polish, History, Physical Education ect.). All people in my group have the same lessons, apart from the foreign language. Here, in Begium there are  just regular classes. People, who are in the same class, have basic subjects together (namely: Geography, French, Religion, Physical Education and History). Apart from that they can choose the Dutch language, English, or Spanish. They also decide if they want four, six or eight hours of Maths and three or six hours of science. Science is another difference. In Poland Biology, Chemistry and Physics are separate subjects. In Belgium students get a set (three hours of science mean one hour of Biology, one hour of Chemistry and one of Physics).
In my homeland we attend school five days per week. From Monday to Friday. We start and finish school everyday at different hours, it depends. In Belgium lessons are also five days per week, but they strart everyday at the same time (8.25 AM) and finish around 4 PM, exept on Wednesday. On Wendesday school finishes at noon. Why? Nobody knows...
During my exchange, I will be be in the fifth class, because it will be easier for me to understand. That is why my schoolmates are two years younger than me.
I think I've presented all the most important things :) If you have any quastions, just ask!
See you later.

My school in Belgium

Pierwszy dzień.

Dziś jest drugiego września, właśnie rozpoczął się rok szkolny, a więc również moje zajęcia. Czy tutaj w szkole jest łatwo? Ani trochę. Wszyscy rozmawiają bardzo szybko (w końcu to przecież ich ojczysty język...) i trudno mi jest cokolwiek zrozumieć. Na korytarzach są setki ludzi, każdy szuka swojej sali, a budynek szkoły jest naprawdę ogromny i łatwo się zgubić. 

Dzisiaj w szkole spędziłam tylko 3 godziny, ale pomimo tak krótkiego czasu i tak czułam się strasznie...dziwnie, ale może najpierw powinnam przedstawić różnice w polskim i belgijskim systemie szkolnictwa.

W Walonii pierwszym etapem edukacji jest przedszkole, potem szkoła podstawowa, która trwa 6 lat, z tą małą różnicą, że w Polsce (zazwyczaj), dzieci zaczynają chodzić do szkoły w wieku 7 lat, a w Belgii w wieku 6.

Kolejny etap, to szkoła, która jest swojego rodzaju połączeniem polskiego gimnazjum i liceum i trwa ona kolejne 6 lat. Tu podstawową różnicą jest to, że w Polsce mamy klasy profilowane, natomiast w Belgii do klasy zostaje się przydzielonym, niezależnie od rozszerzenia, które się wybierze. Przedmioty podstawowe, takie jak francuski, czy historia cała klasa ma razem, a resztę w grupach, w których są uczniowie z różnych klas, zależnie od tego ile godzin danego przedmiotu wybrali.

W Polsce chodzimy do szkoły 5 dni w tygodniu, w Walonii także, jednak w każdą środę lekcje kończą się w południe. Dlaczego? Tego nie wie nikt.

W czasie mojej wymiany będę chodzić do piątej klasy, by było mi łatwiej rozumieć materiał z lekcji, również dlatego będę w klasie z uczniami 2 lata młodszymi ode mnie.

Jak na razie, to chyba wszystko, co najważniejsze.

Jeśli macie jakieś pytania, to śmiało je zadawajcie!

Do usłyszenia wkrótce.